Υπηρέτησε είκοσι χρόνια στην Πολεμική Αεροπορία και πριν από τη πρόσφατη αποστρατεία του, ήταν πιλότος μαχητικών με περισσότερες από 2000 ώρες πτήσης σε μαχητικά αεροσκάφη.
Πριν αποστρατευτεί βρίσκονταν σε πολεμικές μοίρες πρώτης γραμμής, όπως η Μοίρα 330 ενώ τα τελευταία δέκα χρόνια υπηρέτησε στα αεροπλάνα F-16 Block 52+ Advanced στην αεροπορική βάση του Αράξου και στην 335η Μοίρα.
Είχε την σπάνια ευκαιρία να πετάξει με το κορυφαίο μαχητικό της Γαλλικής Αεροπορίας, το Dassault Rafale, όπως και να συνεργαστεί με πιλότους του συγκεκριμένου αεροσκάφους.
Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο εργάζεται στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και συγκεκριμένα στο Αμπού Ντάμπι, ως εκπαιδευτής πτήσεων.
Ο Στέφανος Καραβίδας, απόστρατος Ιπτάμενος (Ι), αναλύει τις δυνατότητες του Rafale, του μαχητικού που αποκτά η χώρα μας, ενώ περιγράφει στο ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ-ΜΠΕ «Πρακτορείο 104,9 FM» τις ιδιαίτερες συνθήκες στις οποίες ζουν οι Έλληνες ιπτάμενοι. Επαγγελματίες που, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, είναι «τα άτομα που πρέπει να διάγουν τη ζωή τους με τη φιλοσοφία ενός κοσμοκαλόγερου».
Η εποχή Rafale
Ο Έλληνας πιλότος αναλύει, μέσα από την εμπειρία του, τα επιχειρησιακά δεδομένα του αεροσκάφους. Σημειώνει πως μια τέτοια αγορά θα αποδώσει στις ελληνικές ΕΔ μια νέα δυνατότητα.
«Έχω πετάξει στην πίσω θέση ενός τέτοιου γαλλικού μαχητικού. Θα πρέπει να τονίσω πως οι ειδικοί στο συγκεκριμένο μαχητικό αεροσκάφος είναι μόνο οι χρήστες. Στο πλαίσιο αυτό, το συγκεκριμένο αεροσκάφος, μαχητικό 4ης Γενιάς, μπορεί τόσο στον αγώνα αέρος – αέρος, όσο και αέρος – εδάφους να επιτύχει πολλαπλάσια ικανότητα σε σχέση με τα μαχητικά 3ης Γενιάς, όπως είναι τα F-16», εξηγεί ο Έλληνας χειριστής, εστιάζοντας στην αξία κάποιων συγκεκριμένων οπλικών συστημάτων που δύναται να φέρει το Rafale για το Αιγαίο.
Μια τεχνολογία του μαχητικού που αλλάζει σειρά δεδομένων στην εναέρια μάχη στο Αιγαίο είναι, όπως λέει, τα συστήματα διασύνδεσης Link (σ.σ. ασφαλή συστήματα ψηφιακής σύνδεσης με άλλα αεροσκάφη για ανταλλαγή δεδομένων σε πραγματικές συνθήκες). «Στο πλαίσιο δικτυοκεντρικών επιχειρήσεων, το Rafale θα μπορέσει όχι απλά να κρατήσει μια ισορροπία -η ισορροπία υπάρχει και τώρα ενώ στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του Αιγαίου έχουμε ως Ελλάδα ποιοτική και ποσοτική υπεροχή- να την ανατρέψει υπέρ της Ελλάδας», επισημαίνει.
Νέα όπλα και τακτικές
«Σε ό,τι αφορά την εναέρια απειλή, το αεροσκάφος έχει ένα “μακρύτερο χέρι” χάρη στον πύραυλο με την ονομασία Meteor», σημειώνει και εξηγεί: «ο λόγος είναι πως με το συγκεκριμένο οπλικό σύστημα, ένα μαχητικό αυτού του τύπου που θα το φέρει, θα εμπλέκει τα εχθρικά αεροσκάφη χωρίς η απειλή αυτών των αεροσκαφών να είναι ουσιαστική για τα Rafale της Ελλάδας».
Την ίδια ώρα τονίζει πως ένας πύραυλος Meteor είναι, με βάση τα όσα είναι γνωστά, τρεις με τέσσερις φορές πιο γρήγορος σε ό,τι αφορά την ταχύτητα με την οποία κατευθύνεται στον στόχο, ενώ μπορεί -σε σχέση με τους πυραύλους που υπάρχουν σήμερα στο Αιγαίο στις ΠΑ Ελλάδας και Τουρκίας- να δώσει μια παραπάνω ακτίνα δράσης κοντά στα 50 χιλιόμετρα, σχεδόν 25 ναυτικά μίλια, κάτι που έχει μεγάλη σημασία. Επίσης, μπορεί «να γίνει εξαπόλυσή του από ένα αεροσκάφος και να υποστηριχθεί η καθοδήγηση του αεροσκάφους από άλλο αεροσκάφος που βρίσκεται πιο πίσω και σε ασφάλεια».
Μέσα δε στο αντιαεροπορικό δίκτυο της Ελλάδας με χρήση συστημάτων Link στο πλαίσιο δικτυοκεντρικών επιχειρήσεων (σ.σ δυνατότητα τα δεδομένα να τα “μοιράζονται” πολλά συστήματα των ελληνικών ΕΔ), ο κ. Καραβίδας εξηγεί πως ο στόλος των νέων μαχητικών θα μπορέσει «όχι απλά να κρατήσει μια ισορροπία» αλλά «να την ανατρέψει υπέρ της Ελλάδας». Πολύ σημαντικό είναι και πως το συγκεκριμένο αεροσκάφος είναι διαλειτουργικό αφού «έχει ένα εξαιρετικό ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης, ένα εξαιρετικό Ηλεκτρονικού Πολέμου (ΗΠ) το οποίο εξασφαλίζει τη λειτουργία του δικού του ραντάρ αλλά φροντίζει και να ‘τυφλώνει’ τα αντίπαλα ραντάρ».
Η ελληνική ΠΑ και η «κουλτούρα νίκης»
Ο πιο σημαντικός παράγοντας πάντως σύμφωνα με τον κ. Καραβίδα στο έργο της ελληνικής ΠΑ είναι ο άνθρωπος: «Κάθε πιλότος της ελληνικής ΠΑ είναι κολακευμένος που έχει την τιμή να του δίνεται το καθήκον της προάσπισης του Αιγαίου και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας», προσθέτει ο ιπτάμενος και σπεύδει να τονίσει για τα στελέχη των ΕΔ της Ελλάδας ένα κύριο μήνυμα: «Υπάρχει κουλτούρα νίκης. Νέα παιδιά στην ηλικία των 27 ετών και άνω, συμμετέχουν στις αναχαιτίσεις και στις εμπλοκές ως αρχηγοί σχηματισμού, όχι απλά ως κυβερνήτες αεροσκαφών. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει συνεπώς να λειτουργούν ως κοσμοκαλόγεροι και να έχουν μια ωριμότητα η οποία δεν αντιστοιχεί στην πραγματική, τη βιολογική τους ηλικία».
Το δε σύστημα αεροπορικού ελέγχου της Ελλάδας όπως τονίζει ο πιλότος, βρίσκεται σε τέτοιο βαθμό που «οποιαδήποτε μεγάλη αεροπορία θα ζήλευε τους χρόνους και τις αντιδράσεις» της Ελλάδας στον τομέα: «Οι Έλληνες μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι, να είναι υπερήφανοι, δεν είναι μια δουλειά, δεν είναι ένα επάγγελμα, είναι ένα μεράκι και μια λατρεία. Οι Έλληνες Ιπτάμενοι όπως και γενικά τα στελέχη των ΕΔ ανεξαρτήτως βαθμού, είναι επαγγελματίες και υπάρχει το ηθικό και το φρόνημα για τη νίκη», σημειώνει.
«Πτήσεις ρουτίνας» και scrabble
Τι μένει μετά από 20 χρόνια στους ουρανούς της Ελλάδας; «Πτήσεις ρουτίνας δεν υπάρχουν στην ουσία, αυτό είναι ένας όρος αδόκιμος. Από εκεί και πέρα, ο σημαντικότερος λόγος που “το αεροπλάνο είναι επικίνδυνο” είναι επειδή… χρειάζεται να πάμε με το αυτοκίνητό μας στο αεροδρόμιο. Στο αεροπορικό επάγγελμα υπάρχουν διαδικασίες αυστηρότατες όπως και αξιολόγηση. Υπάρχει επίπονη προσπάθεια και στην ουσία περιορίζεται στο μέγιστο βαθμό ο κίνδυνος και το ρίσκο» εξήγησε ο κ.Καραβίδας και τόνισε πως για τους Ιπτάμενους σημασία έχει η αποστολή: «Πρέπει να ζούμε με μνήμη φόβου και με έναν παραγωγικό φόβο, ούτως ώστε να είμαστε ασφαλείς και να είναι ασφαλής και η εκτέλεση της αποστολής», αναφέρει.
Ο πιλότος με τις 2000 ώρες πτήσεις μας μεταφέρει και σε ένα “scrabble”: «Είναι η διαδικασία ταχείας απογείωσης. Ενώ βρισκόμαστε στο καμαράκι readiness, χτυπάει το κόκκινο τηλέφωνο και πρέπει εντός δύο λεπτών να βρίσκεσαι μέσα στο αεροσκάφος, να έχεις κάνει τις διαδικασίες σωστά, αλλά και να απογειωθείς με τη σωστή διαδικασία ούτως ώστε το οπλικό σου σύστημα να είναι έτοιμο και να εμπλακείς άμεσα. Από ένα προκεχωρημένο αεροδρόμιο, οι χρόνοι είναι πάρα πολύ μικροί. Στην ουσία μετά την απογείωση αναγκάζεσαι να εμπλακείς κατευθείαν. Πέρα λοιπόν από τον έλεγχο του δικού σου αεροσκάφους, οφείλεις να έχει έλεγχο του Σχηματισμού, να διατηρείς τον σχηματισμό σου σε καλή ψυχολογία, να μπορείς να καταλάβεις, να ψυχολογήσεις το Νούμερο 2 σου και από εκεί και πέρα να το βοηθήσεις ούτως ώστε να συνθέσει και αυτός την εικόνα και η αναχαίτιση ή εμπλοκή, αν εξελιχθεί σε κάτι τέτοιο, να είναι θετική για εμάς…Αναμετρώντας ημέρες έντασης και συγκινήσεων λέει πως “υπάρχουν σε αυτό το πλαίσιο πολλές συγκινήσεις, πολλές μεμονωμένες στιγμές, πολλές ιστορίες με αγαπητούς συναδέλφους, και εν ενεργεία αλλά και εν αποστρατεία», αναφέρει ο κ.Καραβίδας που δε σταματά στιγμή να μιλά για δεσμούς μεταξύ των πιλότων”.
Μια «δεύτερη» ΠΑ
«Είναι χαρακτηριστικό πως σε χώρες που έχουν κουλτούρα ασφάλειας, όπως είναι το Ισραήλ ακόμη και ευρωπαϊκές όπως το Βέλγιο, δεν αφήνουν επιχειρησιακούς πιλότους μαχητικών αεροσκαφών που η εκπαίδευση τους μπορεί να κοστίσει μέχρι και 10 εκατομμύρια δολάρια σε μια διάρκεια 15 ετών να πάει αυτή η επένδυση χαμένη. Έτσι ακόμη και ως πολίτες εκείνοι διατηρούν την ιδιότητα του πολίτη-οπλίτη. Συντηρούν τις δεξιότητες τους κανονικά και μάλιστα – σε ότι αφορά τους Ισραηλινούς- συμμετέχουν σε επιχειρησιακές αποστολές», αναφέρει ο εκπαιδευτής πλέον χειριστών που θεωρεί πως και στην Ελλάδα κάτι τέτοιο είναι εφικτό.
«Υπάρχει αυτό που λέμε μια “δεύτερη ΠΑ εκτός της ΠΑ”. Είμαστε μια μεγάλη οικογένεια και πάντα- δεν έχει σημασία που βρισκόμαστε-θα είμαστε πάντα μόνιμοι, ένστολοι, παρόντες, Ιπτάμενοι, στρατιώτες,στην υπηρεσία της πατρίδας και χαιρόμαστε να δηλώνουμε παρόντες, εάν χρειαστεί και μας καλέσει η υπηρεσία να γυρίσουμε με χαρά πίσω…»
ΑΠΕ-ΜΠΕ / Σωτήρης Κυριακίδης – Αναστασία Καρυπίδου
Θεσσαλονίκη, Ελλάδα
