Μια «ανάσα» από το να κάνει δικό του το δεύτερο σημαντικότερο ρεκόρ στη Φόρμουλα Ένα -μετά από αυτό των περισσότερων πρωταθλημάτων – είναι ο Λιούις Χάμιλτον.
Ο Βρετανός οδηγός κατάφερε να τερματίσει πρώτος στο γκραν πρι του Αϊφελ, το οποίο διεξήχθη στις 11 Οκτωβρίου στην πίστα του Νίρμπουργκρινγκ, και έφτασε τις 91 νίκες στη σπουδαία καριέρα του, «πιάνοντας» στην πρώτη θέση της σχετικής λίστας τον -Γερμανό επτάκις παγκόσμιο πρωταθλητή- Μίκαελ Σουμάχερ.
Πλέον ο Χάμιλτον, ο οποίος στις 7 Ιανουαρίου θα γιορτάσει τα 36α γενέθλιά του, έχει την ευκαιρία, αρχής γενομένης από το γκραν πρι Πορτογαλίας που θα διεξαχθεί την Κυριακή 25 Οκτωβρίου στην πίστα Πορτιμάο, η οποία βρίσκεται στην περιοχή Αλγκάρβε, στα νότια της χώρας, να φτάσει τις 92 νίκες και να απολαύσει τη… μοναξιά της κορυφής.
Rewind στην 1η Οκτωβρίου 2006. Ο «Σούμι», ο οποίος το 2004 πανηγύρισε τον έβδομο και τελευταίο τίτλο του στους οδηγούς, είδε πρώτος την καρό σημαία στο κινεζικό γκραν πρι και έφτασε τις 91 επιτυχίες στην καριέρα του. Τότε πολλοί ήταν εκείνοι που έλεγαν ότι αυτά τα δύο ρεκόρ ήταν πολύ δύσκολο να καταρριφθούν. Φαίνεται, όμως, ότι λογάριαζαν χωρίς τον… ξενοδόχο και συγκεκριμένα έναν Βρετανό οδηγό, ο οποίος έκανε ντεμπούτο στη Φόρμουλα Ένα το 2007. Ο Λιούις Καρλ Ντέιβιντσον Χάμιλτον, ο οποίος γεννήθηκε στο Στιβενέιτζ της Αγγλίας στις αρχές του 1985, μπήκε με… θόρυβο στο πρωτάθλημα και άρχισε να γράφει από την αρχή της σεζόν τη δική του ιστορία. Ανέβηκε στο βάθρο των νικητών στους πρώτους εννέα αγώνες του 2007, ενώ χρειάστηκε μόλις έξι γκραν πρι για να πανηγυρίσει την «παρθενική» νίκη της καριέρας του στη Φόρμουλα Ένα. Κι έστω κι αν το έργο του Χάμιλτον στη McLaren ήταν εξ ορισμού δύσκολο, καθώς «ομόσταυλός» του ήταν ο δις παγκόσμιος πρωταθλητής, Φερνάντο Αλόνσο, ο Βρετανός δεν τα πήγε καθόλου… άσχημα, αν αναλογιστεί κανείς ότι η τελική κατάταξη της σεζόν στους οδηγούς έγραψε: Κίμι Ραϊκόνεν 110 βαθμοί, Λιούις Χάμιλτον 109 και Φερνάντο Αλόνσο 109.
Το 2008, ωστόσο, ήταν η χρονιά του. Απαλλαγμένος από την «κόντρα» με τον Αλόνσο για τον τίτλο του «Νο 1» οδηγού στην ομάδα, καθώς ο Ισπανός επέστρεψε στη Renault, ο Χάμιλτον σημείωσε πέντε νίκες (συνολικά 10 βάθρα) στη σεζόν και πανηγύρισε την κατάκτηση του πρωταθλήματος οδηγών, επικρατώντας του Βραζιλιάνου Φελίπε Μάσα για ένα βαθμό. Δραματικός ήταν ο τελευταίος αγώνας της χρονιάς στη Βραζιλία, όπου ο Μάσα ήθελε τη νίκη και παράλληλα ο Χάμιλτον να τερματίσει κάτω από την πέμπτη θέση, προκειμένου ο οδηγός της Ferrari να κατακτήσει τον τίτλο. Ο Βραζιλιάνος έκανε το… καθήκον του και είδε πρώτος την καρό σημαία, με αποτέλεσμα να αρχίσουν τα πανηγύρια στη σκουντερία, καθώς στη διάρκεια του τελευταίου γύρου ο Χάμιλτον ήταν έκτος…
Όμως, η χαρά στο «κόκκινο στρατόπεδο» κράτησε για μόλις 38 δευτερόλεπτα και 907 χιλιοστά (σ.σ. τόσα μεσολάβησαν από την ώρα που τερμάτισε ο Μάσα μέχρι να τερματίσει ο Χάμιλτον), καθώς ο Βρετανός εκμεταλλεύθηκε το γεγονός ότι ο Τίμο Γκλοκ «φορούσε» ελαστικά για στεγνό οδόστρωμα, ενώ είχε αρχίσει να βρέχει, με αποτέλεσμα να προσπεράσει την Τογιότα του Γερμανού περίπου 300 μέτρα πριν τον τερματισμό και με την πέμπτη θέση να στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής με 98 βαθμούς, έναντι 97 του Βραζιλιάνου. Μάλιστα, τότε έγινε ο νεώτερος παγκόσμιος πρωταθλητής, καθώς πανηγύρισε τον τίτλο σε ηλικία 23 ετών και 300 ημερών (από το 2010 ο Σεμπάστιαν Φέτελ είναι ο κάτοχος του συγκεκριμένου ρεκόρ).
Τις επόμενες σεζόν συνέχισε να οδηγεί επιθετικά και να σημειώνει νίκες, ωστόσο δεν κατάφερνε να διεκδικήσει τον τίτλο των οδηγών ως το τέλος. Η McLaren του δεν ήταν πάντα το καλύτερο μονοθέσιο, ωστόσο το 2011 ο Βρετανός επέρριψε σε περισπασμούς στην ιδιωτική ζωή του (σ.σ. κυρίως στο χωρισμό από τη σύντροφό του) την ευθύνη για το ότι είχε χάσει τη συγκέντρωσή του, ωστόσο ορκιζόταν ότι θα την ανακτούσε.
Το 2012 τα πράγματα πήγαν καλύτερα γι’ αυτόν στην ιδιωτική ζωή του, με αποτέλεσμα να σημειώσει τέσσερις νίκες και να καταταγεί τέταρτος στη βαθμολογία των οδηγών. Πριν τελειώσει η σεζόν ανακοίνωσε ότι φεύγει από τη McLaren και πως πάει στη Mercedes για να αντικαταστήσει τον Μίκαελ Σουμάχερ, ο οποίος αποχωρούσε για δεύτερη -και τελευταία- φορά από τη Φόρμουλα Ένα.
Η μετακίνησή του στη γερμανική ομάδα ήταν η κίνηση… ματ στην καριέρα του, καθώς εκεί μπόρεσε να «εκτοξεύσει» την καριέρα του. Το 2013 (σ.σ. η τελευταία χρονιά κυριαρχίας της Red Bull) πανηγυρίζει μια νίκη και τερματίζει τέταρτος στο πρωτάθλημα οδηγών. Από το 2014 και μετά, ωστόσο, όταν η Φόρμουλα Ένα με τις σημαντικές αλλαγές κανονισμών μπαίνει στην εποχή των υβριδικών μονάδων ισχύος, η Mercedes κατασκευάζει τον καλύτερο κινητήρα και διαθέτει το καλύτερο μονοθέσιο. Αυτό επιτρέπει στον Χάμιλτον να διεκδικεί τον τίτλο στους οδηγούς κάθε χρόνο την τελευταία εξαετία και να πανηγυρίσει άλλα πέντε πρωταθλήματα (2014, 2015, 2017, 2018, 2019), καθώς του… ξέφυγε αυτό του 2016. Ο τίτλος εκείνης της χρονιάς κατέληξε στον «ομόσταυλό» του, Νίκο Ρόσμπεργκ, ο οποίος συγκέντρωσε 385 βαθμούς έναντι 380 του Βρετανού, ενώ, πέντε ημέρες μετά την ανάδειξή του σε παγκόσμιο πρωταθλητή, ο Γερμανός ανακοίνωσε την απόχώρησή του από την ενεργό δράση.
Πλέον ο Χάμιλτον οδεύει προς την κατάκτηση του έβδομου τίτλου οδηγών στην καριέρα του, με τον οποίο θα «πιάσει» τον Μίκαελ Σουμάχερ στην πρώτη θέση της σχετικής λίστας (που είναι και το μοναδικό σπουδαίο ρεκόρ που θα απομένει στην… κατοχή του Γερμανού). Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή τη στιγμή ο Βρετανός βρίσκεται στην κορυφή της κατάταξης των οδηγών για το 2020 έχοντας προβάδισμα 69 βαθμών έναντι του Φινλανδού «ομόσταυλού» του, Βάλτερι Μπότας, ενώ απομένουν έξι γκραν πρι για την ολοκλήρωση της σεζόν.
Για την ιστορία, ο Χάμιλτον έφτασε τις 91 νίκες στην 261η εκκίνησή του σε αγώνα της Φόρμουλα Ένα, την ώρα που ο Σουμάχερ χρειάστηκε 247 εκκινήσεις για να σημειώσει το συγκεκριμένο επίτευγμα…
Με πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ
