Αποδεικνύοντας πως ο στόχος δεν έχει ηλικία και κάθε ρεκόρ μπορεί να καταρριφθεί, ο Κερκυραίος Νίκος Καρύδης, κατάφερε με την εισαγωγή του στο τμήμα της Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου να ανέβει στο βάθρο των επιτυχιών των πανελλαδικών εξετάσεων, σε ηλικία 82 ετών.
Με ένα ιδιαίτερο πείσμα και εμφανέστατη οξυδέρκεια, αποφάσισε, στα 77 του χρόνια να ξανακαθίσει στα θρανία του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας και σήμερα, διαψεύδοντας όλους εκείνους που τον αποδοκίμαζαν, να ετοιμάζεται με αγωνία για την εγγραφή του στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.
«Ήταν ένας διακαής πόθος μου. Όνειρο ζωής. Τελείωσα το δημοτικό σχολείο το 1950. Το ’52 πήγαμε με την οικογένειά μου στον Πειραιά, δεν είχαμε να φάμε τότε στο νησί… Ήμουν έξυπνος και καλός μαθητής, αλλά δεν μπορούσα να συνεχίσω. Δύσκολες εποχές. Φτώχεια μετά τον πόλεμο. Δούλεψα από μικρό παιδί. Τα πρώτα μου παπούτσια θυμάμαι τα φόρεσα όταν ο θείος ο Τρούμας έστειλε από την Αμερική ρούχα και παπούτσια για τα παιδιά στην Κέρκυρα. Μου ήταν μεγάλα, αλλά τα φορούσα και αισθανόμουν άλλος άνθρωπος…το ευχαριστήθηκα» εξομολογείται στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Νίκος.
Τα χρόνια περνούσαν, ο κ. Καρύδης, εργάστηκε σκληρά ως εργολάβος οικοδομών και τα κατάφερε. Όταν επέστρεψε στο νησί, ανακαίνισε πρώτα το πατρικό του σπίτι και μετά αγόρασε ένα καινούργιο. Σήμερα είναι παππούς δύο εγγονών και πατέρας όπως ομολογεί δύο αγοριών, καθώς εκτός από τον 50χρονο σήμερα γιo του που είναι και αυτός καθηγητής φυσικής, πριν από 20 χρόνια αποφάσισε να αναλάβει την κηδεμονία ενός παιδιού από το Μαρόκο που σήμερα είναι 32 ετών. «Τον αγαπάω σαν γιο μου και δεν το ξεχώρισα ποτέ από την οικογένεια μου».
Ο κ. Νίκος στο σχολείο ήταν ο μεγαλύτερος ηλικιακά μαθητής, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να είναι ο πιο επιμελής μαθητής .
«Δεν έκανα ποτέ απουσίες και παρακολουθούσα με μεγάλη προσοχή τους καθηγητές μου. Αν κάτι δεν καταλάβαινα ζητούσα να μου το εξηγήσουν. Πολλές φορές ήμουν επίμονος, αλλά ήταν τόσο καλοί όλοι μαζί μου και αυτό μου έδινε κουράγιο να συνεχίσω» αναφέρει και προσθέτει ότι «το σχολείο είναι πηγή ζωής. Η μάθηση σε κρατάει νέο» αποκαλύπτει.
Γεννημένος το 1938 ο κ. Νίκος είναι σήμερα έτοιμος να ζήσει τη φοιτητική ζωή όχι όπως την ονειρεύονται οι νέοι φοιτητές των πανεπιστημίων, αλλά με έναν δικό του, ιδιαίτερο τρόπο, που θα του ικανοποιήσει τη «δίψα» του για τη μάθηση.
«Ονειρεύομαι πότε θα μπω στο Αμφιθέατρο της σχολής και θα παρακολουθήσω τα μαθήματα ως φοιτητής, ενώ πιστεύω ότι θα βρίσκομαι στα εργαστήρια όλη την ημέρα» λέει, συγκινημένος.
Όσο για τη νέα του ζωή στη Θεσσαλονίκη, σκέφτεται να συγκατοικήσει αρχικά με τον εγγονό του, που και αυτός τυγχάνει να είναι φοιτητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, όμως όλα θα κριθούν από την αγαπημένη του σύζυγο που την προτρέπει να φύγουν μαζί στη συμπρωτεύουσα και να ξεκινήσουν, μετά από 60 ολόκληρα χρόνια έγγαμου βίου, μία νέα ζωή.
«Η οικογένεια μου δε το πίστευε ότι θα τα καταφέρω, πολλοί φίλοι μου με αποδοκίμαζαν όταν ξεκίνησα στο σχολείο, σήμερα όμως όλοι διαψεύστηκαν. Τους απέδειξα πως όταν βάλει κάποιος ένα στόχο μπορεί να τα καταφέρει, αρκεί να επιμείνει σε αυτόν».
Η καθημερινότητα του κ. Νίκου δεν απέχει πολύ από την καθημερινότητα κάθε συνταξιούχου, παρότι στα νιάτα του ήταν και ένας δυνατός ιστιοπλόος που «ρουφούσε» τη ζωή σε κάθε της στιγμή.
Το πρωί θα ασχοληθεί με το κτήμα του, μετά θα πάει από το σπίτι, «για να δει τι χρειάζεται η κυρά», όπως λέει και μετά θα κάνει τη βόλτα του στη λαϊκή αγορά. Το απόγευμα όμως, αντί για το καφενείο, πήγαινε στο σχολείο. Από μικρός, παρά τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, ομολογεί πως ήταν «βιβλιοφάγος».
«Όποτε μπορούσα διάβαζα ένα καινούργιο βιβλίο, από λογοτεχνία, ιστορία, μέχρι φυσικών επιστημών, που ήταν και τα αγαπημένα μου. Ο άνθρωπος χρειάζεται να έχει πολλές γνώσεις, μόνο έτσι θα τα καταφέρει στη ζωή», θα επισημάνει.
Ο 82χρονος σήμερα Νίκος Καρύδης δε φέρεται να ικανοποιείται μόνο με το αποτέλεσμα των πανελλαδικών εξετάσεων καθώς όπως τονίζει, θα ήθελε να συνεχίσει τις σπουδές του και στο τμήμα φυσικής ιατρικής, ενώ στόχος του είναι να ανοίξει αν τα καταφέρει και ένα φροντιστήριο για ανθρώπους μεγάλης ηλικίας που θέλουν μία δεύτερη ευκαιρία στη ζωή τους, αγαπούν τη μάθηση και θέλουν να διευρύνουν το μορφωτικό τους επίπεδο.
«Αν έχω χρόνια ζωής θα ακολουθήσω και τη φυσική ιατρική και ίσως καταφέρω να ανοίξω και δικό μου φροντιστήριο για ανθρώπους μεγάλης ηλικίας», λέει μεταξύ άλλων ατενίζοντας αισιόδοξα το μέλλον.
Υπερήφανη για τον κ. Νίκο δεν είναι όμως μόνο η οικογένειά του, είναι οι καθηγητές και η διευθύντρια του Εσπερινού ΓΕΛ Κέρκυρας.
Μιλούν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ με τα καλύτερα λόγια για το μαθητή τους, που αποτελεί φωτεινό παράδειγμα όχι μόνο για τους ηλικιωμένους αλλά και τους νέους, ενώ οι γνωστικές του δυνάμεις, δίνουν και στους ίδιους τη δύναμη να συνεχίσουν το πολύτιμο έργο τους.
«Ο Νίκος είναι η απόδειξη το τι μπορεί να καταφέρει ένας άνθρωπος μέσα από το Εσπερινό Λύκειο, πάνω στην αρχή “It’s Never Too Late to Learn”», δηλώνει υπερήφανη η διευθύντρια του Εσπερινού ΓΕΛ Κέρκυρας Αγγελική Μαυροπούλου, που φωτογραφίζεται, μαζί με τον κ. Νίκο και τους καθηγητές του για να κρατήσει για πάντα αυτή τη μοναδική στιγμή.
