Ο μεγαλύτερος ηλικιακά Έλληνας και Βαλκάνιος ironman έτρεξε για τελευταία φορά
πριν ξεσπάσει η πανδημία πέρυσι, στα 68 του χρόνια και κάτι…ψιλά.
«Αφιέρωσα τον τελευταίο σημαντικό μου αγώνα όπου ήρθα 7 ος στο full ironman
triathlon της Ιταλίας (Elilia Romagna 2019) στους δύο εγγονούς μου 5 και 7 ετών
αντίστοιχα και στον αδελφό μου Γιάννη που πρόσφατα έφυγε από τη ζωή».
Ο πρόσφατος αγώνας του Τάσου Σταθόπουλου περιλάμβανε 3800 μ κολύμπι, 180
χιλιόμετρα ποδηλασία και 42.195 μ τρέξιμο μαραθώνιο δρόμο. Αλλά ολόκληρη η
ζωή του Τάσου Σταθόπουλου, την οποία ο ίδιος αποτύπωσε στο βιβλίο του με τίτλο «
Στα ανεξερεύνητα άδυτα της αντοχής» εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος, είναι ένας αγώνας
μεγάλης διάρκειας.
Όταν στις αρχές της δεκαετίας του 60 ο πατέρας του οδηγήθηκε στη φυλακή λόγω
των πολιτικών του πεποιθήσεων, ο εννιάχρονος τότε Τάσος ξεκίνησε να δουλεύει.
Στο βιβλίο του διηγείται:
«Έτσι λοιπόν το 1961 στην ηλικία των εννέα ετών χρειάστηκε να γίνω ένας μικρός
έμπορος μπαχαρικών, όπως και τα αδέλφια μου, με μεταφορικό μέσο τα πόδια μου. Με
δύο τσάντες στα χέρια που περιείχαν μέσα είκοσι με τριάντα καρτέλες με μπαχαρικά
που πουλούσα στα μπακάλικα περπατούσα τρίωρα και πεντάωρα, τρεις φορές την
εβδομάδα τα απογεύματα μετά το σχολείο, όταν ακόμα οι περισσότεροι δρόμοι ήταν
χωμάτινοι με ελάχιστα αυτοκίνητα και όλα τα πεζοδρόμια ήταν ελεύθερα, έτσι τα
διάβαινα με περισσότερη ασφάλεια»
«Δυστυχώς και σήμερα οι ανάγκες είναι τόσο μεγάλες που αναγκάζουν πολλά παιδιά
φτωχών οικογενειών να εγκαταλείπουν το σχολείο και να δουλεύουν» , συμπληρώνει.
Η ζωή του συγγραφέα είναι αυτό που περιγράφει ο τίτλος του βιβλίου του «ένας
αγώνας στα άδυτα της αντοχής».
Οι δύσκολες συνθήκες στις οποίες μεγάλωσε κυρίως λόγω των πολιτικών διώξεων
εναντίον του πατέρα του, η σκληρή δουλειά, η μεγάλη του αγάπη οι αγώνες αντοχής ,
αλλά και ο σοβαρός τραυματισμός του που δεν κατάφερε ούτε να τον κρατήσει
μακριά από τον αθλητισμό, ούτε να τον οδηγήσει στην πρόωρη συνταξιοδότηση, η
επαφή του με τους μαθητές στους οποίους δίδαξε «δια βίου άθληση και υγιή
συναγωνισμό» , όλα αυτά που περιγράφονται στο βιβλίο του Τάσου Σταθόπουλου
είναι πολύτιμα μαθήματα ζωής:
«Δεν έκανα το χατίρι της αναποδιάς ( σ.σ στα 39 του χρόνια είχε έναν σοβαρό
τραυματισμό που του στοίχισε τέσσερα δάχτυλα ) .Ο αθλητισμός με βοήθησε να
ξεπεράσω το πρόβλημά μου. Άμεσα την ίδια χρονιά του ατυχήματος με επιδέσμους
στο χέρι τερμάτισα τον μαραθώνιο δρόμο της Αθήνας με χρόνο 3 ώρες και 10 λεπτά
κάνοντας ατομικό ρεκόρ» εξομολογείται.
Σημαντικό για τον συγγραφέα είναι ότι και οι δύο του γιοί ακολούθησαν τα βήματά
του, διακρίθηκαν διεθνώς στα μεγάλα τρίαθλα ironman , ultraman γεγονός που τους
βοήθησε να αποκτήσουν εμπειρίες και να διαμορφώσουν χαρακτήρα.
«Μέγιστο στήριγμα όλα αυτά τα χρόνια η επίσης αθλούμενη γυναίκα μου
Ευαγγελία και μητέρα των παιδιών μας που για δεκαετίες ολόκληρες αθόρυβα ήταν
η ψυχή σε κάθε βήμα της αθλητικής μας οικογένειας. 'Σημαντική αγωνιστική μου
στιγμή ήταν όταν στα 62 και 65 μου χρόνια ολοκλήρωνα ελεγχόμενους αγώνες
ultraman 35 και 40 ώρες συνεχόμενες μέρα – νύχτα για φιλανθρωπικό σκοπό υπέρ
του Συλλογου Γονέων -παιδιών με νεοπλασματικες ασθένειες ΦΛΟΓΑ.( 10.000μ
κολύμπι – 420 χλμ ποδηλασία – 84 χλμ τρέξιμο) 'Σημαντικές στιγμές' υπέρμετρης
υπερηφάνειας, και χαράς μεγάλης, ζω και στην παρούσα φάση , που μετά την
πρόσφατη έκδοση του βιβλίου μου «ΣΤΑ ΑΝΕΞΕΡΕΥΝΗΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΗΣ
ΑΝΤΟΧΗΣ» δέχομαι τιμητικά σχόλια από συναθλητές μου, τονίζει ο κ Σταθόπουλος.
Ο επόμενος στόχος του ironman είναι ένα επιπλέον full ironman (κολύμπι, ποδήλατο ,
τρέξιμο) το 2021 στην Ευρώπη . Αν όλα πάνε καλά ο Τάσος Σταθόπουλος θα
εντάσσεται πλέον στην ηλικιακή κατηγορία 69-74 ετών ,μια κατηγορία που λόγω
των συγκεκριμένων δυσκολιών που έχει, διαθέτει μονάχα 5-7 τριαθλητές σε όλο τον
κόσμο!