του Τηλέμαχου Χορμοβίτη
Nα κάτι τέτοια σεξιστικά και μισογυνικά αίσχη έγραφε ο μακαρίτης ο Ρόαλντ Νταλ (αδίστακτες γυναίκες να κυνηγάνε πλούσιους γαμπρούς, πού ακούστηκε;) και βλέπω τα επόμενα χρόνια οι εκδόσεις των βιβλίων του να κυκλοφορούν τίγκα στις λευκές σελίδες και με σφραγίδα “Λογοκρίνεται” (στο όνομα της προόδου και των “ανθρωπίνων δικαιωμάτων”, πάντα) :
Όταν, οχτώ χρόνια πριν, ο σερ Ουίλλιαμ Τέρτον απεδήμησε εις Κύριον και ο γιος του, ο Μπάζιλ, κληρονόμησε τον εκδοτικό οίκο Τέρτον Πρες (και μαζί τον τίτλο ευγενείας) , θυμάμαι πως έπεφταν βροχή τα στοιχήματα στη Φλητ Στρητ, για το πόσος καιρός θα περνούσε πριν βρεθεί κάποια καλή κοπέλα να πείσει τον φιλαράκο μας πως είναι γεννημένη για να τον αγαπάει και να τον φροντίζει. Αυτόν και την περιουσία του, εννοείται…
Όπως καταλαβαίνετε, τ’ αρπακτικά άρχισαν αμέσως να μαζεύονται γύρω του, και όχι μόνον η Φλητ Στρητ αλλά και η πόλη ολάκερη παρακολουθούσε με αγωνία τη μάχη που έδιναν ποια θα πρωταρπάξει το κελεπούρι. Η μάχη γινόταν φυσικά σε αργή κίνηση, σε μια ύπουλη, μεθοδική, αργή κίνηση, που ταίριαζε λιγότερο σε αρπακτικά και μάλλον σε καβούρια που ακονίζουν τις δαγκάνες τους γύρω από κάποιο ψοφίμι στον βυθό.
Παραδόξως, ο φιλαράκος αποδείχτηκε δύσκολο θήραμα, κι έτσι το κυνήγι συνεχίστηκε ολόκληρη την άνοιξη και το μισό καλοκαίρι εκείνης της χρόνιας… Έπειτα, γύρω στις αρχές Αυγούστου, κατόπιν προφανώς κάποιας μυστικής θηλυκής συμφωνίας, τα κορίτσια κήρυξαν ένα είδος εκεχειρίας κι έφυγαν διακοπές στο εξωτερικό, να ξεκουραστούν, ν’ ανασκουμπωθούν και να προετοιμαστούν για τη χειμερινή κυνηγετική περίοδο. Αυτό αποδείχτηκε λάθος τους, γιατί τότε ακριβώς ένα εκθαμβωτικό πλάσμα ονόματι Ναταλία τάδε, που κανείς δεν είχε ακουστά, κατέφθασε από την ηπειρωτική Ευρώπη στο Λονδίνο, βούτηξε τον σερ Μπάζιλ από το χέρι και τον έσυρε στο δημαρχείο όπου και τον παντρεύτηκε, προτού καταλάβει κανείς -και πολύ περισσότερο ο ίδιος ο γαμπρός- τι ακριβώς είχε συμβεί.
Όπως αντιλαμβάνεστε, οι κυρίες του Λονδίνου έγιναν έξαλλες κι άρχισαν αμέσως να διασπείρουν ένα σωρό ζουμερά κουτσομπολιά γύρω από τη νεαρή λαίδη Τέρτον ( αυτή τη “σιχαμένη λαθροκυνηγό”, όπως την έλεγαν )».
( Ρόαλντ Νταλ, “Απροσδόκητες Ιστορίες”, Εκδόσεις Ποταμός )
Πηγή: https://avalonofthearts.gr/o-misogynismos-tou-ronald/