Αυτή η μέρα, στην πόλη μας, απαιτεί να σκεφτούμε και να τιμήσουμε την αντιδικτατορική δράση και τον αγώνα που έδωσαν, με παρρησία και ανιδιοτέλεια, εκατοντάδες γυναίκες και άνδρες, στη Θεσσαλονίκη.
Κι ενώ στην περίπτωση της Αθήνας, για το πρώην ανακριτικό κολαστήριο ΕΑΤ-ΕΣΑ, παραχωρήθηκε η κυριότητα των κτιρίων στην Περιφέρεια και μετά στο Σύνδεσμο (ΣΦΕΑ), στην Θεσσαλονίκη η Έκθεση Τεκμηρίων για την Αντιδικτατορική Αντίσταση, που λειτουργεί από το 2017, με συμμετοχή της Βουλής, βρίσκεται, υπό διωγμό και απειλήθηκε με έξωση.
Είναι άμεση η ανάγκη ανακήρυξης χώρου ιστορικής μνήμης της αντιδικτατορικής δράσης, εντός του Πολεμικού Μουσείου της Θεσσαλονίκης, έστω και αργά 56 χρόνια μετά.
Επειδή 56 χρόνια μετά, η φλόγα της αντίστασης, ο αγώνας για τη Δημοκρατία, την Εθνική Ανεξαρτησία, για τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, παραμένει επίκαιρος, όπως σημειώνει και ο Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974, εδώ στη Θεσσαλονίκη.
Και να μην ξεχνάει κανείς και καμία, πως παρά τις λυσσαλέες επιθέσεις σπίλωσης του αντιδικτατορικού κινήματος και απαξίωσης της αιματοβαμμένης εξέγερσης του Πολυτεχνείου, οι αξίες αυτές παραμένουν αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τους σημερινούς νέους και νέες.