Θα περίμενε κανείς από το Δημοτικό κανάλι της Θεσσαλονίκης και ειδικότερα από τη διοίκηση Ζέρβα να τιμήσει την ιστορία του και να ηλεκτρίσει το ενδιαφέρον του κοινού όπως πριν από μια δεκαπενταετία αλλά δυστυχώς έχει καταφέρει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Το πρόγραμμα του σταθμού είναι ανομοιογενές και χαρακτηρίζεται από ερασιτεχνισμό καθώς οι ενημερωτικές εκπομπές εμπλέκονται με σήριαλ του 1970 και κανείς δεν βγάζει άκρη. Υπάρχουν επίσης εκπομπές που η χρονική τους διάρκεια δεν αποτελoύν αποδεικτικό στοιχείο επιτυχίας και κατ επέκταση δεν έχουν λόγο ύπαρξης, διότι δεν έχουν ανανεωθεί ως προς τους παρουσιαστές, που ενώ σχετικά είναι νέα ηλικιακά πρόσωπα κούρασαν από την πολύχρονη και ρηχή παρουσία τους στην οθόνη. Το λεξιλόγιο των ατόμων αυτών έχει παρατηρηθεί ότι δεν ξεπερνάει τις 150 λέξεις ενώ απ ορισμένους εκφωνητές αθλητικών ειδήσεων το κοινό δεν μπορεί να κατανοήσει την ελληνική που χρησιμοποιούν. Τα πρόσωπα αυτά μάταια επιχειρούν να πείσουν τους τηλεθεατές ότι είναι πρόσωπα με ουσιαστικό περιεχόμενο ενώ η κενότητα τους είναι άμεσα αντιληπτή από όσους απέμειναν να παρακολουθούν ακόμη το σταθμό της Θεσσαλονίκης με την τηλεθέαση του να κυμαίνεται πλέον στο μηδέν. Το ζήτημα είναι πως η Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης με τα 3.800.000 ευρώ έξοδα ετησίως συντηρείτε από τις εισφορές των δημοτών. Επομένως ο λόγος του σχολιασμού έχει ως αφετηρία τη φορολογία των Θεσσαλονικέων που για το συνολικό κόστος λειτουργίας, και για τα περίπου 130 άτομα που συντηρεί, το προϊόν που προσφέρει ως αποτέλεσμα είναι πολύ κάτω του μετρίου σε αντίθεση με τα ιδιωτικά κανάλια της πόλης που με 20 άτομα προσωπικό η εικόνα τους είναι αξιοπρεπής.
